Zo moeder, zo dochters: Marcia, Sanne en Sophie werken alle drie bij Vitalis
Dit zijn Marcia, Sanne en Sophie! Deze moeder en dochters delen niet alleen een thuis, maar ook een hart voor de (ouderen)zorg. Wat begon als carrièreswitch voor Marcia, groeide uit tot een echte Vitalis-familie. Nu werken ze alle drie met veel plezier bij Brunswijck.
Marcia: "Dit is Ă©cht mijn baan!
Vier jaar geleden maakte Marcia de overstap naar de ouderenzorg. Oorspronkelijk is ze opgeleid als kapster. Tijdens de coronaperiode werkte ze in een ziekenhuis. Daar ontdekte ze haar passie: werken met ouderen. Na een meeloopdag bij Vitalis wist ze het zeker: “Dit is écht mijn baan!”
Als activiteitenbegeleider brengt Marcia elke dag kleur in het leven van ouderen. “Of het nu gaat om een wandeling naar het winkelcentrum, het bakken van een ouderwetse appeltaart of het organiseren van een dierendag met een mobiele kinderboerderij. Ik zorg ervoor dat mensen kunnen ontspannen en het naar hun zin hebben. Mijn dag is goed al heb ik maar één iemand laten lachen.”
Haar hondjes – Yuki, Brownie en Bo – zijn inmiddels net zo’n vast onderdeel van het werk als zijzelf. Marcia neemt ze mee naar bewoners, waar ze direct voor een glimlach zorgen. “Mensen kennen mij niet altijd bij naam. Maar de hondjes herkennen ze meteen! Ik ben gewoon die vrouw met de honden.”
Sanne: “Ik wilde helemaal niet weg”
De liefde voor Vitalis bleef niet beperkt tot Marcia. Haar oudste dochter Sanne werkt hier inmiddels twee jaar. Ze begon met vakantiewerk, maar wilde niet meer weg. “Ik vond het zo jammer toen mijn vakantiewerk erop zat. Daarom heb ik direct gesolliciteerd.”
Sanne werkt in de keuken, zorgt voor het eten en geniet het meest van het koffierondje. Dan gaat ze langs alle bewoners voor een praatje. Sanne combineert haar werk bij Vitalis met een opleiding tot onderwijsassistent. “Het is grappig, ik werk met de jongste én met de oudste generatie. De verhalen die ouderen vertellen zijn goud waard. Soms hebben ze kattenkwaad uitgehaald vroeger, terwijl je dat nu totaal niet achter ze zoekt.”
Een moment dat Sanne altijd zal bijblijven? Moederdag. “Eén van de bewoners had geen contact meer met haar zoon. Ik vermoedde dat ze geen bezoek zou krijgen. Toen ben ik eerder naar het werk gegaan zodat ik iets kon organiseren voor bewoners die geen bezoek kregen. Die mevrouw is daar nog steeds heel dankbaar voor.”
Sophie: “Het voelt niet als werken, meer als een hobby”
Ook jongste dochter Sophie kon niet achterblijven. Ze heeft al drie keer vakantiewerk gedaan en is vrijwilliger bij de activiteitenbegeleiding. Daarnaast speelde ze – net als circushond Bo – een hoofdrol in theaterproject Trotse Kameraden. “Het voelt helemaal niet als werken, meer als een hobby. Spelletjes doen, een praatje maken of een drankje inschenken… En je krijgt er ook nog voor betaald!”
In het najaar wordt Sophie 16. “Deze zomer ga ik nog vakantiewerk doen. En als ik 16 ben hoop ik écht aan de slag te kunnen bij Vitalis. Maar dat moet wel goedkomen denk ik. Sanne’s manager heeft er zelfs al naar gevraagd.”
Sanne: “Klopt! Ze vroeg: hoe oud is je zusje nu? Oh, als ze 16 is, dan komt ze hier ook wel werken!”
