Zorg

Ik denk altijd: wat zou ik zelf fijn vinden?

In 2019 startte Wendy vanuit een re-integratietraject bij Vitalis. Wendy: “Ik was ziek geworden bij mijn vorige werk in de thuiszorg en wilde daar niet meer terug. Ik wist wel zeker dat ik graag met ouderen wilde blijven werken, want dat is wat ik leuk vind. Ik mocht meedraaien in het wijkzorgteam van Berckelhof als helpende en merkte al snel: dit is mijn plek!”

Ik mag zijn wie ik ben!

“Wat me vooral opviel, is dat ik meteen in mijn kracht werd gezet. Ik mocht de dingen doen die ik leuk vind. Vooral veel mooie momenten creëren met en voor de ouderen. Dat betekent in mijn geval dat ik veel humor gebruik en een dikke knuffel geef als iemand dat fijn vindt. Ik bedenk gewoon altijd: wat zou ik zelf fijn vinden als ik hulp nodig had? Want hulp krijgen is niet altijd leuk, dus hoe maak je het dan toch zo fijn mogelijk?”

"Hulp krijgen is niet altijd leuk. Dus hoe maak je het dan toch zo fijn mogelijk?"

Door het maken van foto’s deel je een speciaal moment samen

“In mijn vrije tijd fotografeer ik graag. Bij Vitalis kan je met het project ‘Maak er werk van’ je hobby meenemen naar je werk. Je krijgt dan tijd en budget om met je hobby een extra mooi moment te bedenken voor ouderen. Ik heb gekozen voor een fotoshoot waarbij ouderen een prachtige hoofdtooi kregen en een mooi gewaad, waardoor ze een hele bijzondere foto van zichzelf krijgen. Het fotograferen zelf was heel bijzonder, want je hebt zo’n speciaal moment met je modellen. De foto’s zijn daarna twee maanden lang geëxposeerd op Berckelhof, veel langer dan de bedoeling, maar mensen vonden het zo mooi.”

Nog meer betekenen dankzij mijn opleiding

Inmiddels volgt Wendy een opleiding tot verzorgende IG. Wendy: “Door mijn team en leidinggevende bij Berckelhof ben ik echt opgebloeid. En daarom durfde ik het ook aan om meer te gaan doen, want ik zie dat ik dan nog meer kan betekenen. Dat betekende wel dat ik ook een tijdje op een andere locatie ga werken als leerling om ervaring op te doen op een afdeling voor mensen met dementie. Dat vond ik best spannend, maar na het gesprek met mijn nieuwe manager heb ik de stap gezet naar Engelsbergen. De eerste maand mocht ik boventallig werken en ik werd meteen ontvangen als nieuwe collega, heel gelijkwaardig. Terwijl ik ook het gevoel heb dat ik gewoon leerling mag zijn, want leren staat voorop. En als ik even twijfel, dan heb ik twee werkbegeleiders om op terug te vallen, echt heel fijn!”